.

12:16 სიკვდილის შვილი
მაისია..ტირის და ასევე ამ ტირილში მოდის ჩემთან სხვადასხვა ფიქრები..რატომ გამწირე ღმერთო??მე ხომ ის მთელი გულით მიყვარდა.მასაც ვუყვარდ და საერთოდ ჩვენი სიყვარული წმინდა იყო,შეიძლება ითქვას წმინდაზე წმინდა.ახლა კი ვუყურებ მის სურათს.რატომ? ალბათ იმიტომ რომ ანგელოზებს დედამიწაზე არაფერი ესაქმებათ? მაგრამ ის ხომ ჩემი ანგელოზი იყო, მე ხომ მას ვაღმერთებდი..რატომ წამართვი ჩემი სიცოცხლე?როცა ვხედავ წყვილებს ერთად მჯდომს მაშინვე ის მახსენდება..მისი ლამაზი გამოხედვა,ცისფერი თვალები და ქერა თმა,რომელიც ასე ძალიან უხდებოდა..მის გარეშე ვერ ვიცოცხლებ, იქნებ ჩემი ბედი არ იყო? მაგრამ ის ჩემია და ალბათ მელოდება..მე ხომ მინდა მასთან. ერთი მზიანი დღე იყო, მე და თიკო ერთად ვსეირნობდით..მაგრამ რატომღაც წასვლა გადაწყვიტა..რატომ ღმერთმა უკარნახა?ღმერთს რათ უნდოდა ჩემი ანგელოზის სიკვდილი ?ნუთუ დავაშავე რამე ასე რომ დავისაჯე? თიკოც მემგონი რაღაცას ხვდებოდა..გზაზე გადასვლის წინ მითხრა : ჩემო სიყვარულო არ დაგავიწყდეს : ძალიან მიყვარხარ და იცოდე ყველა სიკვდილის შვილები ვართ..დავინახე მისი ქერა თმა წითელ ფერში,სისხლში იყო ამოსვრილი..და ის თუ როგორ ეგდო ძირს..მივვარდი,ხელში ავიტაცე და გულში ჩავიკარი : მიყვარხარ .. მიყვარხარ!!! მე ვყვიროდი და მისი ლუღლუღიც მომესმა : მეც მიყვარ..ხ..აა..რ.... და დავკარგე ანგელოზი,რომლისთვისაც ვცოცხლობდი,რომელიც მიყვარდა და დავკარგე 2 სიცოცხლე ჩემი და მისი..ჩემი ხელით მივიყვანე და დავაწვინე,რა ლამაზი იყო მკვდარიც კი,,მას ვწირავდი ჩემს ცხოვრებას.მას და ჩემ შვილს ,რომელიც ჯერ მის მუცელში იყო..მაგრამ დავკარგე ვით ანგელოზის საჩუქარი.. ჩავასვენე თავის საწოლში და ვუყურებდი საათობით,შუბლს ვუკოცნიდი..მაგრამ ვიცოდი რომ ეს ზღაპარი არ იყო როგორც "ფიფქია და 7 ჯუჯა".. ეს საშინელი რეალობა იყოო..გაშეშებული წევს..რატომ ვერ ვუშველე? დავასაფლავეთ და მეც თან ჩავყევი..ვერ წარმომიდგენია როგორ უნდა ვიცოცხლო მის გარეშე ? ამის მერე 2 წელი გავიდა და ისევ წვიმს,,გადაუღებლად წვიმს..თითქოს წვიმაც ჩემთან ერთად ტირის..2 წელი..2 წელიი.. ჩავიხვიე..მგონი გავგიჟდი..მარტოობამ გამაგიჟა..მის სურათს ვუყურებ,ალბათ მეც მასთან წავალ..2 წელი ? აქამდე როგორ ვერ ვიფიქრე ? წავედი იმ ადგილას, იმ ხიდზე.. სისხლის კვალი ისევ იყოო..მერე რა რომ წვიმდა! უცებ მანქანა მოქრის..ყველაფერი მეორდება..ბავშვი გზაზე გადადის.. გავიქეცი ბავშვს ხელი ვკარიი და მე სად ვარ ? სამოთხეში ? თეთრ ნისლში გავეხვიე.. და წინ ვინ არის ? ჩემი ანგელოზი ? მე მას თავისთან მივყავარ..შევხედე როგორ გაბერილა: )) ჩემი ანგელოზი ბავშვს ელოდება..და მოევლინება მალე..მიყვარხარრრ !!!!!
1 2 3 4 5 კატეგორია: ♥სასიყვარულო ისტორიები \| ნანახია: 883 \| დაამატა: adjara \| რეიტინგი: 0.0/0

სულ კომენტარები: 0

კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[ რეგისტრაცია | შესვლა ]