.

მთავარი » ♥სასიყვარულო ისტორიები



ოთახში მალე ავედი... ოთახშ რომელიც უკვე მე მეკუთვნოდა... მართალია დროებოთ მაგრამ მაინც... 
ტანსაცმელები საწოლზე დავყარე და კარადასთან მივედი... გამოღება და შოკი ერთი იყო... შიგ უამრავი კაბები, ზედები, შარვლები და ფეხსაცმელები იყო... ეს რათქმაუნდა ჩემი არ იყო... ალბათ ზურას დის იყო... ერთი შეხედვით ბევრი იყო თან ძალიან მაგარი ტანსაცმელები... სულ ფერად-ფერადი... სხვადასხვა ქსოვილებით იყო აჭრელებული კარადა... გამოღების თანავე რაღაც ნაცნობი სურნელი მომხვდა... ზურას სურნელი... თუმცა ლია ხომ ზურას და იყო... მსგავსი სურნელი ჰქონდა მასაც...
-მისი გარდაცვალების შემდეგ ხელი არ გვიხლია არაფერზე... თუმცა თუ არ მოგწონს შეგიძლია შეცვალო...-გავიგონე უკნიდან ხმა... მოულოდნელობისაგან შევხტი მაგრამ როცა ლალი დეიდა დავინახე დავწყნარდი...
-არა... იყოს მე ხელს არ მიშლის...-ვთქვი დაბნეულმა...
-არა ხელის შეშლა არ მიგულისხმია... მინდა ეს ყველაფერი ეხლა შენ გეკუთვნოდეს... მას აღარავინ იყენებს და მინდა ცოტა ხალისი დაუბრუნდეს ამ სახლს, ამ ოთახს, ამ გარემოს... ყველაფერს... და ამაში შენ უნდა დამეხმარო...
-მეე?
-ხო ეკა... მე ერთადერთი შილი დამრჩა... ზურა... მას ... კითხვის გაგრძელება »
ატეგორია: ♥სასიყვარულო ისტორიები |ნახვა: 4315| დაამატა: adjara  | კომენტარი (1) სრულად ნახვა 


შუაღამე იყო. პატარა სანთელი ბჟუტავდა ჩემი ოთახის მაგიდაზე. უაზროდ ეყარა ტანსაცმელი სავარძელში... მე კი ლოგინზე ვიწექი და ვგრძნობდი, როგორ მიზიდავდა რაღაც ძალა მაგიდისკენ...
ნელა ავდექი ლოგინიდან, შიშველი ფეხებით მივედი მაგიდასთან და პირველი რაც თვალში მეცა, ეს იყო მისი სურათი. უეცრად საშინელი მონატრება ვიგრძენი, ისეთი, როგორიც არასოდეს მიგრძვნია, მაგრამ ამ მონატრებას უიმედობის დაღი აჩნდა...
თვალი მოვაცილე სურათს და მაგიდას გადავხედე; აქაც ყველაფერი მის თავს მახსენებდა: მისი ნაჩუქარი საფერფლე, რომელიც სავსე იყო სიგარეტის ნამწვავებით; მისივე ხელით აცმული მძივი; მისი წერილი და...მაგრამ რაღაც არ იყო ამ ნივთებთან კავშირში... ეს იყო პატარა სამართებელი, რომელიც ამ სარამოს ფურცლების დასაჭრელად გამოვიყენე. უეცრად რაღაც აზრმა გამიელვა, მაგრამ სწრაფად უარვყავი...
ოთახიდან გამოვედი და აბაზანისკენ გავეშურე, სიბნელეში რაღაცას დავეჯახე, მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია. სახეზე წყალი შევისხი და ოთახში დავბრუნდი... მაგიდასთან მივედი და დავჯექი. ჯერ სურათს შევხედე, მერე სამართებელს. რაღაც მსგავსებას ვეძებდი. გამეღიმა, როცა აღმოვაჩინე, რომ მისი კაბა სამართებლის ტარივით შავი იყო, ხოლო მაისური სამართებლის პირივით ნაცრისფერი... გამოხედვაც სამართებელივით მისერავდა გულს...
ვცდილობდი, სხვა რამეზე მეფი ... კითხვის გაგრძელება »


ბანკეტიდან მოდიოდა ნია. ოდნავ სევდიანი, ოდნავ მხიარული.ენანებოდა კლასელებთან ერთად
გატარებული დრო. ცისფერი თვალები სევდით ევსებოდა. მიდიოდა
ნია და პატარა მაგრამ ამაყი მხრებით მიჰქონდა ბიჭების აღტაცებული
მზერა და ქალების შურიანი თვალები.მიდიოდა ნია და ყველას უღიმოდა.გრძელი, ხვეული თმა
მხრებზე ეყარა და თითქოს ვერც ამჩნევდა ვაჟს, სკოლიდანვე უკან
რომ მოჰყვებოდა.მოულოდნელად ვაჟმა გზა გადაუჭრა და ატმის
აყვავებული ტოტუ გაუწოდა : შენსავით ლამაზი და უბიწოა ისიც!
- უთხრა ხმადაბლა და თითქოს მიწამ ჩაყლაპაო, გაუჩინარდა.
თუმცა, ნიას მაინც მოესწრო მისი შეთვალიერება და მონუსხა ვაჟის
საოცრად მწვანე თვალებმა. მერე კი იყო უდიდესი გრძნობა და
სიყვარულით ანთებული თვალები.... ერთად მოვლენილი "ჯვარი", "ზედაზენი" და "არმაზის ციხე".იყო სიყვარულიტ გამთბარი გულები და უცხო
ადამიანების ალერსიანი მზერა. მერე კი გაზაფხულის ღამესავით
ლამაზი ჯვრისწერა და მტრედივით თეთრი ქორწილი.იყო
მღვდლის გულწრფელი სიტყვები : " საოცრად უხდებით ერთმანეთს"... მერე კი ერთად გათენებული
დღეები და ახალი სიცოცხლე ნიას სხეულში. სწორედ ამიტომ
ტიროდა გოგონა.ტიროდა ბედნიერებისაგან და ამშვიდებდა
შეშინებული ლევანი. არ იცოდა, რა ატირებდა მის "მტირალა
მზეს". გულში ჩაეკრა ნია დ ... კითხვის გაგრძელება »


სანდრომ მუხლებზე დადებული კეისი გახსნა და იქიდან თაბახის დაბეჭდილი ფურცლები ამოიღო.
"კიდევ კარგი, მაგ ქაღალდებს ჩაჰკირკიტებს და არ მელაპარაკება”, ოდნავ დამშვიდდა ნანი. იგი მალულად გახედავდა ხოლმე საქმეში ჩაფლულ მამაკაცს და სინანული კლავდა. მის გვერდით მისივე ქმარი იჯდა, მაგრამ ახლობელი და სათაყვანებელი კი არა, სრულიად უცხო, გულცივი მამაკაცი. ახლა ისინი ერთად მიფრინავენ ბაკურიანში და ვინ იცის, იქნებ სანდრო თბილისშიც წამოვიდეს, ხომ თქვა, იქაც საქმე მაქვს მოსაგვარებელიო.
არა, მაინც ყოველთვის რა უცნაურია მათი შეხვედრა, უცნაური და შემთხვევითი.
ბარში მომხდარი ავად სახსენებელი, დამამცირებელი ეპიზოდიდან ერთი თვეც არ იყო გასული, რომ ნანის ლექსომ დაურეკა და უთხრა, შაბათ-კვირას მამისეულ სახლში დიდი ოჯახური შეკრებაა დაგეგმილი და უნდა მოხვიდეო. ნანი შეწუხდა, ინტერვიუზე ფოთში აპირებდა გამგზავრებას. ძმას კი არაფრის გაგონება არ სურდა.
_ ინტერვიუ ერთი-ორი დღე მოიცდის, არსად გაგექცევა. შენი ყოფნა აუცილებელია. ჩვენ სერიოზული პრობლემები შეგვექმნა და ერთი მდიდარი, ძალიან სერიოზული ბანკირი ფინანსურ დახმარებას შეგვპირდა. ისე უნდა დავხვდეთ, რომ არასდროს დაავიწყდეს და ჩვენზე კარგი შთაბეჭდილება დარჩეს.
ნანის მისი ტონი არ მოეწო ... კითხვის გაგრძელება »


კოლეჯში გაკვეთილები დამთავრდა თუ არა დავემშვიდობე ბავშვებსცჰემს დაქალებსაც და ვუთხარი რომ საგამოს დაველაპარაკებოდი ინტერნეთში.. კოლეჯი კი დამთავრდა მაგრამ:დ მასწავლებელიი აუუჰ ფიზიკა..აა რა დამღლელია ნუ სად წავიდოდი უნდა წავსულიყავი მივაბიჯებდი მოწყენილად ფიზიკაზე რადგან მივდიოდი მაგიტო..––როდესააც მასწის სახლთან მივედი და კიბეებზე ავაბიჯებდი ვაიმე ისეთმა სიმპატიურმა ბიჭმა ჩამიარა ... ნუ ეხლა გოგო ვარ და თვალს ხომ არ გავაყოლებდი რამე არ შეემჩნია, მაგრამ თვითონ კი ძალიან მომაშტერდა მე გამეცინა ამ ინციდენტზე და მალევე დავივიწყე... ავედი როგორც იკნა მსწთან..დრო საშინლად კი გაიწელა..მაგრამ როგორც კი დამთავრდა ძირს სიხარულით მოფრინავდი... ეზოში ჩამოვედი გავიკეთე ნაოშნიკები და ხმა იმხელაზე ავუწიე რომ აგარც კი ისმოდა არაფლის ხმა ასე მომწონდა... უცებ გამახსენდა რომ მასწავლებლისთვის წიგნი უნდა მიმეტანა და დამეტოვებინა, მეკი მიცემა დამავიწყდა უცებ ვიფიქრე არაუშავს ხვალ მივცემტკო, მაგრამ ხვალ რომ ვერ მივდოდი მან იცოდა და მეტკი შევრცხვებიტკო რას იფიკრებსტკოხო იცოდარო უნდა მიეტანა მე კი არ მიიტანია და გავბრუნდი. პადიეზში შევდიოდი და ჩანთაში ისაცემ წიგნს ვეძებდი უცებ ვიგაცას ძაან დავეჯახე...უცებ ინერციიტ ისე საშინლად დავეციი... ნაოშნიკები მოვიძრე და შევხედე ვინ იყო ის სიმპატიური ბიჩი კკიბეებზე რომ ვნახე... უხეშად მითხრა ჰეი შენ თვალები სად გაქვს? ხელი სწრაფად მომკიდა მაგრამ უხეშად და ამაყე ... კითხვის გაგრძელება »


ჩვენს ადამიანურ ყოფაში ბევრი რამ შეგვიძლია ჩავთვალოთ მნიშვნელოვან დეტალად
მაგრამ ვფიქრობ ადამიანსითვსი საკუთარი მიზანი განძია..დამრეწმუნეთ თითოეული
ჩვენგანი მიზანი ბევრად ღირებულია თუნდაც სხვა ადამიანის ოქროსა და განძზე.
იცით მიზანი რა არის ? - ჩვენი ცხოვრება, ადამიანი რომელსაც მიზანი არ
გააჩნია ვფიქრობ ნოლის ფასია

მიზანი, ჩვენს ცხოვრებაში

საოცარია , მაგრამ ალბათ წამით უნდა დავუშვათ ის აზრი რომ დედამიწაზე
უამრავ ადამაინს შორის ერთი ორი მაინც გამოერვა, ვისაც სამწუხაროდ არ
აქვს მიზანი. ალბათ რთულია იცხოვრო მიზნის გარეშე რადგან ადამიანს ... კითხვის გაგრძელება »


ეს ლეგენდა დღესაც აშინებს ვუდსბოროს მცხოვრებლებს, რადგან ლეგენდა ბევრ წიგნსა თუ არქივში დაზუსტებით წერია, ლეგენდის მიხედვით კი დამნაშავე ვერავინ დაიჭირა..

ლეგენდაის ბევრი ვარიანტი არსებობს, მაგრამ ამ სტატიაში ნახავთ ერთ ყველაზე დაზუსტებულ ამბავს რომელიც თავს ახალგაზრდა გოგონას ლიზა მეიერს გადახდა.
დასასვენებლად წასულმა მშობლებმა თავიანთი ერთადერთი ქალიშვილი რომელსაც ლიზა ერქვა დატოვეს სახლში მარტო. გოგონას სახლში დაუტოვეს ფული და ძაღლი, გოგონა ერთი კვირა მარტო უნდა ყოფილიყო და მის ერთ მეგობარს სთხოვა სახლში დარჩენა, მისი მეგობარი ლიზასთან ორი დღე დარჩა, შემდეგი დღეები კი ლიზა მარტო დარღა სახლში, რადგან მის მეგობრებს საქმეები გამოუჩნდათ.
ერთ ბნელ ღამეს მარტო დარჩენილ ლიზას უცნაური ხმები შემოესმა, მაგრამ შიშიგან გაჩერებული არ განძრეულა. რამდენიმე წუთის შემდეგ მან რადიო ჩართო, რადიოში კი შემაძრწუნებელმა განცხადებამ გაიჟღერა. ჟურნალისტი ლაპარაკობდა:
- ციხიდან გამოიქცა ერთ-ერთი გიჟი დამნაშავე, რომე ... კითხვის გაგრძელება »


რომელიც სიკვდილით დასრულდა. ეს ისტორია დაიწყო რამოდენიმე წლის წინ და ცოტა ხნის წინ დამთავრდა დამთავრდა მაგრამ შეიძლებოდა არც დამთავრებულიყო)
ცხოვრობდა გოგო ერთი ლამაზი და როგორც ხალხი იძახდა ძალიან საყვარელი იყო. იყო იმიტომ რომ მოკვდა. მოკვდა დარდით და ამ დარდს ერქვა ცალმხრივი სიყვარული. ეს ცალმხრივი სიყვარული იყო ერთი ბიჭისადმი. მოდი მე ამ ისტორიის მოყოლას დავიცყებ იმით თუ როგორ შეხვდნენ.
იყო ზაფხულის ცხელი დილა. გოგოც და ბიჭიც დილით ერთიდაიგივე ადგილას მიდიოდნენე მაგრამ მათ არ იცოდნენ რომ ერთმანეთს უნდა შეხვედროდნენ.
როდესაც გოგომ ის დაინახა გაოცდა მას რაგაც უცნაური გრდნობა ეწვია რომელსაც სიტყვებით ვერ ხწერდა ეს გრძნობა სიყარული იყო. დამთავდა ის დღე და ამ დღის მერე გოგო სულ მასზე ფიქრობდა მისი სახე თვალწინ ედგა მაგრამ სახელის გარდა არაფერი იცოდა. გავიდა თვეები და გოგომ მასზე ყველაფერი გაიგო ისიც კი რომ მას შეყვარებული ყავდა რომელიც თავდავიცყებით უყვარდა. აღმოჩნდა რომ ბიჭის რჩეულს საერთოდ არ უყვარდა ის და ამბობდა ნეტავ საერთოდ არ გაჩენილიყო ამ მსოფლიოზეო.
გოგო იცდიდა იცდიდა და ბოლოს ბიჭს მისი შეყვარებული დაშორდა. გოგომ გაიცნო ბიჭი მაგრამ აღმოჩნდა რომ მას მისი ყოფილი შეყვარებული კიდევ უყვარდა და უფრო და უფრო უყვარდებოდა. გოგოს იმ ... კითხვის გაგრძელება »


ღამეა...ზაფხულის ლამაზი და სევდიანი ღამე...მარტოობა...მკვდარი სიყვარული...მოწყენილი მთვარე სევდიანად ანათებს მუქი ღრუბლებიდან...ვარსკვლავები ცდილობენ გაამხიარულონ მისი მოწყენილი თვალები,მაგრამ მის სევდიან თვალებს ვერავინ ვერ უშველის...მხოლოდ ბრწყინვალე სიყვარული... 
უეცრად სიჩუმე გოგონას ნაზმა ხმამ დაარღვია... 
_ლუკა აქ რას აკეთებ? 
_ვა ანი შენა ხარ... 
_როგორც ხედავ... 
გოგონა ჩამოჯდა და სიჩუმემ კვლავ დააყრუა სევდიანი გარემო... 
თანდათან ქვრებოდა შუქი ბინებში...ხალხი ძილს მიეცა...მთვარე თანდათან მიეფარა ღრუბლებს...მხოლოდ და მხოლოდ ვარსკვლავები კაშკაშებდნენ და ლამობდნენ გაემხიარულებინათ სევდიანი გარემო... 
_ლუკა რა მოხდა? 
_არაფერი... 
ისევ სიჩუმე...ისევ მარტოობა...ვინ იცის რა ფიქრები და რა სევდიანი სიყვარული ტრიაოებდა მათ გულებში. 
ანის გული უფეთქავდა,სადაცაა ამოუვარდება.მისი გული ლუკას სიყვარულს დაეპყრო...ანის სევდიანი ფიქრები მხოლოდ ლუკას ... კითხვის გაგრძელება »


ქუჩაში სიჩუმე გამეფებულიყო. არავინ ჩანდა ირგვლივ. ნეტა რა ხდება? გავიფიქრე მე. 
ბათუმის ქუჩები არასდროს ყოფილა ასეთი წყნარი, მაგრამ საოცრად ლამაზი, დადუმებული მაგრამ მრავლის მეტყველი.
გული უცებ სევდით ამევსო, მივხვდი , რომ ეს სიცარიელე რაღაცის მიმანიშნებელი უნდა ყოფილიყო, მაგრამ რისი? 
კარგა ხანია ბათუმში არ ვყოფილვარ, მეგონა აქ ჩამოსულს ხალხი სიხარულით მომეგებებოდა, გულში ჩამიკრავდა და მომეფერებოდა, მაგრამ თურმე ვცდებოდი. 
კარგი, არაუშავს ვთქვი მე და გავაგრძელე სახლისაკენ გზა. თქვენ წარმოიდგინეთ სახლშიც არავინ დამხვდა.
ეხლა კი ნამდვილად შევშინდი, ტელეფონზე დავრეკე. დედას თხოვნით ბათუმის ერთ-ერთ ქუჩაზე მივედი, აქ კი ნამდვილი საოცრება ვიხილე, ამდენი ხალხი ერთად თავმოყრილი ჯერ არ მენახა. 
გზაა გავიკვლიე და როგორც იქნა ნაცნობ სახეებსაც მივაგენი, მათ კი აცრემლებული თვალები მომაგებეს.
უეცრად, ჩემდა უნებურად ცრელი წამსკდა თვალებიდან, გამახსენდა ეს ქუჩა, რა ბედნიერი ვიყავით აქ მე და ის.
ის? ვთქვი ხმამაღლა და მაშინღა მივხვდი ყველაფერს.
ბოლოს რომ ვისაუბრეთ რაღაც უ ... კითხვის გაგრძელება »
1 2 3 ... 10 11 »