90--იანი წლების დსაწყისის თბილისი. სამოქალაქო ომი, პიკეტები ქალაქია ქუჩებსა და გარეუბნებში. გმირები გარემოს შესაბამისად ქაოტურები, დროსა და სივრცეში დაკარგულები. გიო, გოგლიკო, სანდრო და დუდა მეგობრები არიან. ცხოვრობენ 20 წლის ბიჭების ტიპიური ინტერესებით -- გოგონები, კარტი და კიდევ ცუდი გატაცება -- ნარკოტიკები. ნარკოტიკების საყიდლად "ბებერი" ნარკომანი გიოს და გოგოლიკოს აზერბაიჯანში გზავნის. აზერბაიჯანის ნაცვლად ბიჭები ყარაბაღში, სომხურ--აზერბაიჯანული კონფლიქტის ზონაში აღმოჩნდებიან. ხანმოკლე ტყვეობაში მოხვედრილ გიოს შინაგანი თავისუფლების არნახული განცდა ეუფლება...
90--იანი წლების დსაწყისის თბილისი. სამოქალაქო ომი, პიკეტები ქალაქია ქუჩებსა და გარეუბნებში. გმირები გარემოს შესაბამისად ქაოტურები, დროსა და სივრცეში დაკარგულები. გიო, გოგლიკო, სანდრო და დუდა მეგობრები არიან. ცხოვრობენ 20 წლის ბიჭების ტიპიური ინტერესებით -- გოგონები, კარტი და კიდევ ცუდი გატაცება -- ნარკოტიკები. ნარკოტიკების საყიდლად "ბებერი" ნარკომანი გიოს და გოგოლიკოს აზერბაიჯანში გზავნის. აზერბაიჯანის ნაცვლად ბიჭები ყარაბაღში, სომხურ--აზერბაიჯანული კონფლიქტის ზონაში აღმოჩნდებიან. ხანმოკლე ტყვეობაში მოხვედრილ გიოს შინაგანი თავისუფლების არნახული განცდა ეუფლება...
90--იანი წლების დსაწყისის თბილისი. სამოქალაქო ომი, პიკეტები ქალაქია ქუჩებსა და გარეუბნებში. გმირები გარემოს შესაბამისად ქაოტურები, დროსა და სივრცეში დაკარგულები. გიო, გოგლიკო, სანდრო და დუდა მეგობრები არიან. ცხოვრობენ 20 წლის ბიჭების ტიპიური ინტერესებით -- გოგონები, კარტი და კიდევ ცუდი გატაცება -- ნარკოტიკები. ნარკოტიკების საყიდლად "ბებერი" ნარკომანი გიოს და გოგოლიკოს აზერბაიჯანში გზავნის. აზერბაიჯანის ნაცვლად ბიჭები ყარაბაღში, სომხურ--აზერბაიჯანული კონფლიქტის ზონაში აღმოჩნდებიან. ხანმოკლე ტყვეობაში მოხვედრილ გიოს შინაგანი თავისუფლების არნახული განცდა ეუფლება...
მაგრამ ჩემთვის უძვირფასესი ადამიანი, შემიყვარდებოდა. გიორგი ჩემი სკოლელი იყო, როცა გავიცანი მე-10 კლაში ვიყავი, ის კი მე-11. გაცნობის დღიდანვე ვხვდებოდი, რომ ეს ადამინი ჩემს ცხოვრებას შეცვლიდა და ისეთს გამხდიდა, როგორიც უნდა ვყოფილიყავი. მოსიყვარულე ადამინი იყო, არაფერს მაკლებდა, სულ ერთად ვიყავიათ, მაგრამ მაინც რაღაც ჩატეხილი ხიდი იყო ჩვენს შორის. მე და გიოს საერთო მეგობარი გვყავდა ლიზი. ჩვენი სიყვარულის 1 წლის თავს დაემთხვა ლიზიკოს დაბადების დღე. რა თქმა უნდა ორივე დაგვპატიჟა და წავედით. მშვენიერ დროს ვატარებდით, მაგარამ უცბად გიო მოვიდა და მთხოვა რომ აივანზე გავსულიყავით- სალაპარაკო მაქვსო. სახეზე ფერი არ ედო, მივხვდი რომ რაგაც ცუდი უნდა ეთქვა, მაგარმ ასეთ საშინელებას არ მოველოდი.
-სოფო, იცი მე.. საქართველოდან მივდივარ.
-რატომ?
-მთელი ოჯახი მივდივართ საცხოვრებლად გერმანიაში.. სოფო მე აღარ დავბრუნდები უნდა დავშორდეთ.
-კაი გიო! კარგად!
მეტის თქმა ვეღარც მოვახერხე..
ეს იყო ჩვენი ბოლო საუბარი. ლიზის დამშვიდობების გარეშე და გიოს ბოლოჯერ ნახვის გარეშე, რაც მერე ბევრჯერ ვინანე, წამოვედი სახლში.
მეგონა ცხოვრება დამთავრდა, არავისთან აღარ მქონდა ურთიერთობა. აღარც ლიზის ზარებს ვპასუხობდი და არც გიოსას.
1 თვე არც სკოლაში მივსულვარ. ცხოვრება უფრო მიძნელდებოდა. გადიოდა დღეები და ჩემი სიყვარული
... კითხვის გაგრძელება »
მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევა შენი, იყავნ ნება შენი ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისა მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა. და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან. ამინ.
მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ, და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა; საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩუენ შორის, და წმინდა მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ სახიერო, სულნი ჩუენნი.
ღვთისმშობელო ქალწულო, გიხაროდენ, მიმადლებულო მარიამ, უფალი შენთანა, კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისა, რამეთუ მაცხოვარი გვიშევ სულთა ჩვენთა.
ღირს არს ჭეშმარიტად, რათა გადიდებდეთ, შენ ღვთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ. ყოვლად-უბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩვენისა. უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა, და აღმატებით უზესთაესსა სერაბიმთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღვთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.
შენ ხარ ვენახი, ახლად აღყვავებული; ნორჩი კეთილი, ედემს შინა ნერგული; ალვა სუნნელი, სამოთხეს აღმოსრული; ღმერთმან შეგამკო, ვერავინ გჯობს ქებული და თავით თვისით მზე ხარ განბრწყინვებული.
ძილისაგან აღდგომილი გმადლობ შენ წმიდაო სამებაო, რამეთუ მრავლისა სახიერებისა და სულგრძელებისა შენისათვის არა განრისხენ ჩემ უძღებსა და ცოდვილსა ზედა, და არა თანაწარმწყმიდე მე უსჯულოებათა შინა ჩემთა, არამედ ჩვეულებისაებრ კაცთმოყვარე მექმენ მე, და უფსკრულსა შინა სასოწარკვეთილებისასა მდებარე აღმადგინე აღმსთობად და დიდების-მეტყველებად ძალსა შენსა, აწცა განმინათლენ თუალნი გონებისა ჩემისანი, აღაღე პირი ჩემი ზრახვად სიტყვათა შენთა, და გულისხმის-ყოფად გზათა შენთა და ქმნად ნებისა შენისა, და გალობად სახელსა შენსა აღსარებითა გულისათა. დიდებად და გალობად ყოვლად-პატიოსანსა სახელსა შენსა, მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
უფალო, ღმერთო ჩვენო, რაიცა რა შეგცოდე დღეინდელსა ამას დღესა, სიტყვით, საქმით და გულის-ხმის-ყოფით, ვითარცა კაცთმოყვარემან, მომიტევენ მე; მშვიდობისა ძილი და უშფოთველობა მომანიჭე მე; ანგელოსი შენი მფარველი მომივლინე, მფარველი და დამცველი ჩემი ყოვლისაგან ბოროტისა; რამეთუ შენ ხარ მფარველი სულთა და ხორცთა ჩვენთა და შენდა დიდებასა აღვავლენთ მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
წმიდაო ანგელოსო, რომელი ზედა-ადგ ჭირვეულსა სულსა ჩემსა და გლახაკსა ცხოვრებასა ჩემსა, ნუ დამაგდებ მე ცოდვილსა, ნუცა განმეშორები ჩემგან ბილწებათა ჩემთათვის, ნუ სცემ ადგილსა ბოროტსა უფლებად ჩემდა, უძლურებისათვის მოკვდავთა ამათ ხორცთა ჩემთასა. უპყარ ხელი დავრდომილსა და შეურაცხსა სულსა ჩემსა და მიძღოდე მე გზათა ცხოვრებისათა. ჰე, წმიდაო ანგელოსო ღვთისაო, მცველო და მფარველო უღირსისა სულისა ჩემისა და ხორცთაო, ყოველივე შემინდევ, რაოდენი გაჭირვე შენ ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა ჩემისათა, და რაოდენი ვსცოდე განვლილსა ამას ღამესა, დამიფარე დღეინდელსა ამას დღესაცა და დამიცევ მე განსაცდელისაგან და მზაკვრებათა წინააღმდგომისათა, რათა არა რომლითა ცოდვითა განვარისხო ღმერთი, და მეოხ-იყავ ჩემთვის ღმრთისა მიმართ, რათა განმამტკიცოს შიშსა მისსა, და ღირსად გამომაჩინე მისისა მეუფებისა, და მკვიდრად სახიერებისა მისისა, ამინ.
ვზივარ ფანჯრის რაფაზე და ვფიქრობ ერთ რამეზე.მაინტერესებს არსებობენ თუ არა ანგელოზები?გინახავთ როდესმე?ან მოგისმენიათ თუ არსებობენ ჩვენი მფარველები.მე მჯერა რომ ისინი არსებობენ,მაგრამ არა ვარ დარწმუნებული და მინდა ვინმე იმნაირი ადამიანი გამოჩნდეს და ამ კითხვაზე პასუხი გამცეს.მე ვგრძნობ,რომ ჩემთან ახლოს მარჯვენა ბეჭზე ზის ჩემი მფარველი ანგელოზი და მიცავს,თან მარიგებს,მარიგებს იმას,რომ ჩვენ ყველა ქართველ ქრისტიანს ღმერთი უნდა გვწამდეს.ხალხნო დამიმტკიცეთ ანგელოზების არსებობა და მე ისეთი გავხვდები როგორიც არასდროს არ ვყოფილვარ.სულ ღმერთთან ვიქნები და მას არ მივატოვებ ღმერთის შვილი ვიქნები.ნეტა ღმერთი მაღლა ცაშია?თუ ჩემთან ახლოს.ნუთუ როცა მოვკვდებით ჩვენი სულები ღმერთთან წავა და რაც ცოდვები ჩაგვიდენია უნდა გამოვისყიდოთ?რა თქმა უნდა ასეა.მე გამიგონია რომ ღმერთს ორი ფრთა აქვს.ერთი ცოდვილების და ერთი ანგელოზების.აბა დაფიქრდით და მიხვდით რომელ ფრთაზე ვიქნებით ჩვენ ქართველები?ალბათ თუ ცოვას ჩავიდენთ ,ცოდვილების ფრთაზე მოვხვდებით,თუ კარგ საქმეებს გავაკეთებთ და ირგვლივ სიკეთეს დავთესავთ ანგელოზების ფრთაზე მოვხვდებით.თუ გამოჩნდება ისეთი ადამიანი და წაიკითხავს ჩემს ჩანახატს და ამ კითხვაზე პასუხს გამცემს,თქვენ წაიკითხეთ ის მონაკვეთი
... კითხვის გაგრძელება »
უფალო ღმერთო ჩემო, ჰყვენ ესე წმიდა ძღვენი შენი და წმიდა წყალი შენი მოსატევებელად ცოდვათა ჩემთა, განსანათლებელად გონებისა ჩემისა, განსამტკიცებელად სულიერთა და ხორციელთა ძალთა ჩემთა, საკურნებელად სულისა და ხორცისა ჩემისა, დათრგუნვად ვნებათა და უძლურებათა ჩემთა, განუზომელისა მოწყალებისა შენისა გამო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათა შენთათა, ამინ.
აცხოვნე, უფალო, და შეიწყალენ მშობელნი ჩემნი (სახელები), ძმანი და ნათესავნი ხორციელნი, და ყოველნივე მახლობელნი და მეგობარნი ჩემნი, და მიანიჭე მათ მშვიდობა შენი, და აღავსენ იგინი ყოვლითა კეთილითა.
აცხოვნე, უფალო, და შეიწყალენ სულიერი მამა მოძღუარი, მასწავლელი ჩემი (მოძღვრის სახელი), რომელი მარადის იღვიძებს და იღუწის სულისა ჩემისათვის, და ლოცვითა მისითა მომანიჭე შენდობა შეცოდებათა ჩემთა.
აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, ძლევა ჯვარითა ბარბაროსთა ზედა ღვთივდაცულსა ერსა ჩვენსა მოანიჭე და ერი შენი საფარველსა ქვეშე მისსა დაიცევ, რათა ვიტყოდეთ, უფალო, დიდება შენდა.
მრწამს უფალო და აღვიარებ, რამეთუ შენ ხარ ჭეშმარიტად ქრისტე, ძე ღმრთისა ცხოველისა, მოსრული სოფლად, ცოდვილთა ცხოვნებად, რომელთაგან პირველი მე ვარ.
კვლად მრწამს, რამეთუ ესე არს თვით უხრწნელი ხორცი შენი და ესე არს თვით პატიოსანი სისხლი შენი; შენ უკვე გევედრები, შემიწყალე მე, შემინდევ შეცოდებანი ჩემნი, ნებსითნი და უნებლიეთნი, სიტყვით და საქმით, ცნობით და უმეცრებით, და ღირს-მყავ მე დაუსჯელად ზიარებად უხრწნელთა საიდუმლოთა შენთა, მოსატევებელად ცოდვათა და ცხოვრებად საუკუნოდ, ამინ!
ესერა მივეახლები საღმრთოსა ზიარებასა, შემოქმედო, ნუ დამწვავ ზიარებითა, რამეთუ ცეცხლი ხარ უღირსთა შემწველი, არამედ უკვე განმწმიდე ყოვლისაგან მწიკვლისა. სერობასა საიდუმლოისა შენისასა, დღეს ძეო ღმრთისაო ზიარებად შემიწყნარე, რათა არა მტერთა შენთა უთხრა საიდუმლო შენი, არცა ამბორს-გიყო, ვითარცა იუდა, არამედ ვითარცა ავაზაკი აღგიარებ შენ, მომიხსენე მე უფალო, სასუფეველსა შენსა. დიდება შენდა ღმერთო.
გმადლობ, შენ ქრისტე ღმერთო ჩვენო, რამეთუ განმაძღე ჩვენ ქვეყნიერთა კეთილთა შენთაგან; ნუ დამაკლებ ჩვენ ზეცისასა სასუფეველსა, არამედ, ვითარცა შორის მოწაფეთა შენთა მიხვედ, მაცხოვარ, და მშვიდობა მიჰმადლე მათ, ეგრეთვე მოვედ ჩვენთანა და გვაცხოვნე ჩვენ. ამინ.
შენ მხოლო ხარ ქრისტე მსწრაფლ შემწე, მსწრაფლ გამოაჩინე ზეცით საფარველი შენი ჭირვეულსა მონასა შენსა ზედა და იხსენ სნეულებათაგან ჭირთა და მწარეთა სალმობათაგან და აღადგინენ მაქებელად შენდა, და სადიდებელად სამარადისოდ, მეოხებითა ღმრთის-მშობელისათა მხოლოო კაცთმოყუარე.
დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
სალმობისა სარეცელსა ზედა მდებარესა და სასიკვდინოთა წყლულებითა მოწყლულსა ვითარცა ოდესმე აღადგინე მაცხოვარ სიდედრი იგი პეტრესი და განრღვეული ცხედარსა ზედა ტვირთული, ეგრეთვე აწცა მოწყალეო ვნებულსა ამას მოჰხედენ და განჰკურნენ, რამეთუ შენ მხოლო ხარ უძლურებათა და სალმობათა და სნეულებათა ნათესავისა ჩუენისათა აღჰმხმელი და ყოველივე ძალ-გიძს, ვითარცა მრავალ-მოწყალე ხარ.
