თოვლში ჩაკარგულან ბილიკები, ღამე,უსასრულო, გაილია,
შენს სულში აღარც შელლია და
აღარც ნოვალისის ყვავილია;
შორს დარჩა ლაღი პასტორალი,
თოვლში ჩაკარგულან ბილიკები,
ახლა ლურჯ მინანქრებს ვეღარ ითვლი,
ახლა მათ იმედზე ვერ იქნები.
ირგვლივ თოვლია და თებერვალი,
ცხოვრება უკვე ჩავლილია,
ახლა დილაბნელზე აღარ დგები_
ყველა საზრუნავი დაილია.
გული გაყინული ლეშია და
სული გათოშილი სამარეა,
ყველა,ვინც გიყვარდა,რაც გიყვარდა,_
ახლა უძღებ მიწას აბარია.
თოვლში ჩაკარგულან ბილიკები,
შურის თვალით უმზერ არე-მარეს,
ნერვებს-დახლეჩილს და გაშიშვლებულს,
თოვლიც კი ვეღარ მიაყარე.
ღამე,უსასრულო,გაილია,
თოვლში ჩაკარგულან ბილიკები,
ეს გზა ახლა არსად აღარ მიდის,
ახლა სამუდამოდ შინ იქნები.
ნ.კოლხი |
|
