.

00:21 უკვდავების გზა ნ.კოლხი
ოხრავდა ქარი,ტიროდა მოთქმით და მომეჩვენა,ქარი კი არა, ეს იყო ვიღაც ,ძალზე ნაცნობი და მეც მტკიოდა მისი იარა; იქნებ ეს ქარი მისი სულია, ვინც ვერ მოერგო მიწის სარეცელს, ვინც სიკვდილს ებრძვის გილგამეშივით და უკვდავებას სხვაგან დაეძებს; და ახლა,როცა ასე თენდება, და ახლა,როცა ასე ღამდება, ის ეთხოვება ტკივილით მიწას, უკვდავების გზით მიემართება; ტოვებს ყველაფერს_წარმავალს,მოკვდავს, ნაცვლად დაფნის და თეთრი ვარდების, მიაქვს დამჭკნარი ფოთლების გროვა, ვით გარდაცვლილი წელიწადები. ნ.კოლხი
1 2 3 4 5 კატეგორია: ♥ლექსები \| ნანახია: 1003 \| დაამატა: \| რეიტინგი: 5.0/1

კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[ რეგისტრაცია | შესვლა ]