ოთხშაბათი, 04.12.2024, 12:04
მოგესალმები სტუმარი | RSS | რეგისტრაცია | შესვლა
18:35 ლურჯი მინდორი ნ.კოლხი | |
ბედმა ქარიშხალს არ ამარიდა და გავიარე ჩემი გოლგოთა, ჩემი სცილა და ჩემი კარიბდა. მე მივდიოდი სასტიკი გზებით, და როგორც ორი დიდი ნუგეში_ სულში ლურჯი ცის ნატეხი მედო და გვირილების თესლი უბეში; მე მივდიოდი უვალი გზებით და ცივი ქარი სახეში მცემდა, და წარმავალი იყო ყოველი, მარადიული_მარტოდენ სევდა. რაც ჩემი იყო,კარგიც და ავიც, ყოველთვის გულით მიტარებია, თუ მწამდა_გულით,თუ მძულდა გულით და არც უგულოდ არ მყვარებია. მე მივდიოდი მშფოთვარე გზებით, არც მდომებია ცხოვრება მდორე, მგონი გადავრჩი,მგონი მოვედი, გავივაკე და გავიმინდორე; გზა იყო ძნელი,ზა იყო შორი...”_ მე ასე ვიტყვი ოდესმე, მაშინ... და ლურჯ მინდვრებზე თბილი უბიდან გვირილების თესლს მოვაბნევ ქარში. ნ.კოლხი | |
|
სულ კომენტარები: 0 | |