.

...იდგე ზღვის ნაპირთან და უცქერდე ზურმუხტივით ცისფერი ზღვის უკიდეგანო სივრცეს,ეს ის განცდაა,რომელსაც ალბათ არაფერი შეედრება.ცხოვრება ზანდახან მარტო ზღვის ნაპირზე,ქვიშაში სიარულის,ზღვის ტალღებისა და ჩამავალი მზის ყურების გამო ღირს.სანაპიროზე მაღალი,აშოლტილი პალმები მზეს თითქოს ამაყად და ქედმაღლურად დაჰყურებენ ზემოდან,თან ისეთი სიამაყით გეგონება მართლა მასზე მაღლები იყვნენ. თეთრად მოქათქათე ლაინერზე,უამრავი თოლიები გუნდ-გუნდად მიჰყვებიან ერთმანეთს.ღრუბელი ხან პირქუში,ბოროტი და დაუნდობელი ხდება, ხან პატარა,ლუღლუღა ბავშვივით მხიარული და ბედნიერი... მზე ხან იცინის,ხან მოწყენილია,ზღვა ხან ღრუბელივით წყნარია,ხან კი ვიღაცაზე ან რაღაცაზე გაბრაზებულივით,გიჟივით ღელავს. დიდი ტალღის ზვირთი გადარეულივით მიეხეთქება კლდის წამონაზარდს,რომლის ქვეშაც ბავშვებს თავი შეუპარებიათ და ლაღად იცინიან.. ზემოთ კლდის ირგვლივ ფერად-ფერადი მაგნოლიები მწკრივად გაჰყოლიან დიდ და განიერ გზას...

... ქვიშა ზღვას ეთამაშება,ზღვა მზეს,მზე ღრუბელს,ყველა ერთად კი ადამიანს.მათ გარეშე ბუნება წარმოუდგენელია,ბუნების გარეშე კი ჩვენ ადამიანები... დაისი ერთ-ერთი ყველაზე ლამაზი ბუნების სურათია,მაგრამ მისი დანახვა ყველას არ შეუძლია,მხოლოდ ის არის ბედნიერი,ვისაც ამ ზღაპრული პეიზაჟის წარმოსახვის ნიჭი აქვს...

ჰორიზონტის ბოლო ჩასვლამდე ყველა წუთს თავისი ხიბლი და განცდა აქვს...

... და სულ ერთი წამით წარმოვიდგინე ზღვის ნაპირზე,ქვიშაში ჩამუხლული ჩემი თავი,თუ როგორ ეცემოდა მზე ზღვი ... კითხვის გაგრძელება »

გუშინ ვებრძოდი ამ ცივ ქარიშხალს, 

სუსხიან დილას ვებრძოდი თოვას, 

გუშინ ვფიქრობდი დილა ჟამისას. 

არ მივეცემი უეცარ გლოვას. 

სანთელს ვუცქერდი დაბინდებისას, 

სუსტი სინათლე და კვამლი ბოლავს, 

ბოლო სიმღერას ვუსმენ გედისას, 

და კვლავ შევყურებ საშინელ თოვას. 

ვუცქერ და ვფიქრობ ვფიქობ სიშორე, 

ან გაზაფხული თუ კიდევ მოვა, 

თვალებს ვუცქერ და ცრემლებს ვიშორებ, 

გულმაც შეწყვიტა უდაოდ ბრძოლა. 

წუხელ ზამთარში ისე შემცივდა, 

მთვარეს ვუცქერდი და ღამის თრთოლვა, 

მთვარე შენსავით ცაში მეც მინდა, 

ვგრძნობ რომ ცისადმი გამიჩნდა ლტოლვა. 

დღეს დილით თოვლმა დაფარა გზები, 

ხმელეთი არსად დაუტოვია, 

არ მიყვარს თოვლი ჩემი გაგებით, 

შენი გაგებით დაუთოვია...

შენ ქარიშხალი გინახავს ზღვაზე

მოგისმენია გრიალი ზღვისაი

იგი ბრაზდება საკუთარ თავზე

როცა სიყვარულს უცქერის სხვისას.

იცი რად არის გაბრაზებული?

რად ახლის ნაპირს ტალღებს ქაფიანსი

ზღვასაც ყოლია შეყვარებული 

და მერე რწმენაც დაუკარგია.

საკუთარ ტალღით მოუკლავს თურმე

საკუთარ გულში დაუმარხია.

და ეხლა როცა ბნელდება ზღვაზე

როცა სიყვარულს უცქერის სხვისას,

საკუთარ სატრფოს იხსენებს დარდით,

და ეს გრილი დარდია ზღვისა........

ცოლი დასდევს ქმარს ერთიდაიგივე ტექსტით: 

ყურიგამიხვრიტე ყურიგამიხვრიტე ყურიგამიხვრიტეეეე...

ბოლოს ქმარს მობეზრდება, მოუტრიალდება და ეტყვის:

ქალო, რაც ჩემი გასახვრეტი იყო–არ გამახვრეტინე და ეხლა მე ყური გაგიხვრიტო?!?!

:D :D :D :D :D :D