სადღაც ქუჩაში ღამე ჩამოწვა... სადღაც ქუჩაში ლანდი გამოჩნდა... ფეხს უჩქარებდა, ალბათ სციოდა... ლოყაზე ცრემლი ჩამოსდიოდა... პატარა გულში ტკივილს მალავდა, გული კი უკვე ძლიერ ღელავდა... სიცივისაგან სულ კანკალებდა, ხელებს კი პატარა ჯიბეში მალავდა... სანაპიროსკენ გზას რომ ჩაუყვა, იქვე შეჩერდა, კიდევ ჩაფიქრდა... მწარე უარი რომ გაახსენდა თავი დახარა და ისევ ატირდა... დასრულდა უკვე მისთვის ყოველი... მის ბოლო წუთებს ითვლიდა... არ ადარდებდა მას არაფერი და ნაპირთანაც ახლოს მივიდა... სადღაც ქუჩაში ბიჭი გამოჩნდა...
|
ეს არის გრძნობა მარადიული გრძნობას რომელსაც მე მზეს ვადარებ დარდი,რომელიც თან სდევს სიყვარულს სიყვარულს,რომელსაც გულით ვატარებ. ბევრს ვიტანჯები მაგრამ არ ვნანობ მაღალ ღმერთს ასე დაუწესია სიყვარულია რომელსაც გულში სევდა და ცრენლი ჩაუთესია. ჩაუთესია,ფესვი გაუდგამს და კვლავ დაწყლულდა გული ეული მაგრამ იმარჯვებს ის წრფელი გრძნობა რომელსაც ჰქვია კვლავ სიყვარული. |
როცა გიყვარდება ძლიერ ვიდრე ფიქრობ მას ბევრ რამეში უკვე აღარ ინდობ, მე მის გრძნობებში, არ დავკოჭლდები დასაშვებია მიყვარდეს მუდამ მე მას აღვზრდიდი, აღვზრდიდი მტრულად მაგრამ, შანსები არ მერგო იმის, ადამიანად ვაქცევდი ნინის. მხოლოდ ტკბილი ენა ვერ აღწევს მიზანს მე სიყვარული, გრძნობა მიზიდავს. ვფიქრობ არ გიყვარდი, უკვე ესე ვფიქრობ აღარ გავხედავ ძველს იმ გადავლილ დროს მაგრამ გული მაინც თავისას შვრება ალბათ ცოტახანში კიდეც დადნება სურს რომ ჩაწვდეს შენს აზრს,ჩემ გულს დამარხულს მე შენ გპირდებოდი გრძნობას არნახულს რატომ გამეცანი ცრუდ და ორპირად ერთ დროს ჩემს გვერდით დგომაც მოგინდა,
|
სხვა სუნამოს რომ გიყიდის მე გაჩუქებ ლექსებს მრავალს სხვა მანქანით გამოგივლის, მე გზას ვტკეპნი შენსკენ მავალს
სხვა ყავაზე დაგპატიჯებს მე გაჩვენებ ხედებს გაშლილს სხვის სუნამო გათავდება ჩემსლექსებს კი დროც ვერ წაშლის
ალბათ გმართებს დაფიქრება აირჩიე ის სხვა თუ მე... გამიღიმებ მაგრამ ბოლოს სხვას აირჩევ მაინც თურმე... |
სადღაც ქუჩაში ღამე ჩამოწვა... სადღაც ქუჩაში ლანდი გამოჩნდა... ფეხს უჩქარებდა, ალბათ სციოდა... ლოყაზე ცრემლი ჩამოსდიოდა... პატარა გულში ტკივილს მალავდა, გული კი უკვე ძლიერ ღელავდა... სიცივისაგან სულ კანკალებდა, ხელებს კი პატარა ჯიბეში მალავდა... სანაპიროსკენ გზას რომ ჩაუყვა, იქვე შეჩერდა, კიდევ ჩაფიქრდა... მწარე უარი რომ გაახსენდა თავი დახარა და ისევ ატირდა... დასრულდა უკვე მისთვის ყოველი... მის ბოლო წუთებს ითვლიდა... არ ადარდებდა მას არაფერი და ნაპირთანაც ახლოს მივიდა... სადღაც ქუჩაში ბიჭი გამოჩნდა...
|
მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს, ლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებს, მინდა ერთი ლექსი დაგიტოვო და დღეს ჩემი თავი მოგაგონდეს. თუ რა ძლიერია ჩემი გრძნობა, როგორ გამაწამა სიმარტოვემ, ისევ უშენობის სევდა მოაქვთ ხეებს,რომლებიც ჩვენ მივატოვეთ. ო,რა მონდომებით ვამზადებდი შენთვის ფერად–ფერად მისალოცებს, ნეტა მაშინდელი სიხარული შენში ვარსკვლავივით კიაფობდეს. ახლაც ისევ ისე მენატრები და არც მიეცემი დავიწყებას, მარტო ეს ლექსები წაიკითხე და არ დამჭირდება დაფიცება. ვიცი ახლა სულ სხვას ეფერები, არც მე დამკლებია სიყვარული, მაგრამ არასოდეს მომასვენებს,
|
გამომეღვიძა, ლამპა ჩამქრალა, ოთახში ბნელა, ფიქრი გროვდება. და შიშმა ისევ ამაკანკალა, და თითქოს ვიღაც მიახლოვდება. ეს როიალიც კუბოს მსგავსია და კუბოსავით მოჩანს კამოდიც. თითქოს ოთახში ვიღაც კაცია, თითქოს კიბეზე ვიღაც ამოდის. ქარმა ფანჯარას ფრთები მოარტყა, ეს მოლანდება მაინც რა იყო? თითქოს ვიღაცა კარებს მოადგა და თითქოს უცებ კარი გაიღო. ღამეა, თანაც ასეთი ლანდი, წვიმის ხმაური გაისმის კიდევ. თითქოს ოთახში ვიღაცა დადის, მგონია ვიღაც ხელებს მომკიდებს. ღმერთო! ნუ შემშლი, ძალა მომეცი,
|
ახლა მჯერა წარსულის, მოგონებებს მითეთრებს, შორიახლოს წვიმაა სადაც მე არ ვსველდები, ჩემს წიაღში სულია ოცნებების ხალათში, დაკარგული იმედით, დარდით მივესვნები...
სადღაც ახლა ქარია, როგორც შორის ნაკვთები, სარკის მწვანე ნათება, ახლქაჯური თვალები, შენს ანარეკლს რა ჰქვია? ალბათ ღამის კოშმარი, სადაც მხედავ გალეშილშს, შენ კი არ მეფერები...
რა ვქნა ახლა არ ვიცი, მარტოობა დამმარხავს, სული გაიფანტება ყველა არის კუთხეში, ხალხის ცივი ნათება ახლა სახლსაც წამართმევს, მე კი მომეფერება მარტოობა ღამეში...
ყველაფერში ლანდია, სადაც მე ვიხედები, აჩრდილები მესტუმრნენ, გაფარდოვდა ქარები...
|
გარეთ გავედი და დავინახე, ხეზე ფოთლებს თოვლი რომ ათოვს, შიგნით შემოვედი და შევამჩნიე, შენი მზერა ჩემს გულს რომ ათბობს
და გამახსენდა ის სიყვარული ვარდისფერ ცაზე ღრუბელს რომ აქრობს, აღარ გაგრძელდეს ნეტა ეს წუთი და შენი მზერა დამრჩეს სულ ახლოს.
მაგრამ ვიცი რომ არ შეჩერდება ეს მშვენიერი წამი ლამაზი მაგრამ მე მაინც გამახსენდება ერთობ მშვენიერ დილის დასაწყისს. |
როცა დაიწყებს წყარო საუბარს, მზეს რომ მისწვდება ირმის ბღავილი, შემოასკდება როცა ალუბალს მუხლზე კაბა და გულზე ყვავილი. როცა კვირტები აფეთქდებიან, როცა სიმღერას იტყვი სასურველს, როცა ირმები დაფეთდებიან, მზეს შეხედავენ, რქებში ჩაწურვილს. როცა მერცხალი ზეცას შეუტევს, როცა მიწაზე მზე და დარი დგას, ირემი აპრილს კარებს შეუმტვრევს და ატმის რტოებს რქებად დაიდგამს. როცა მზე მინდვრებს კალთებს დაუცლის საგვირილოდ და საენძელოდა, ირემი ირემს ბალახს გაუწვდის და რქას მიურტყამს სადღეგრძელოდა. როცა ძეწნები ატირდებიან და აკოცებენ ვაზებს ხარდნები,
|
« 1 2 ... 32 33 34 35 36 ... 94 95 » |
