20:21 წერილი უმცროს მეგობარს ნ.კოლხი
მე საკუთარი ცრემლიც მყოფნიდა, შენ რაღად შემხვდი დაწყევლილ გზაზე, მე მივდიოდი წუთისოფლიდან_ მიმქონდა სული-ბალღამით სავსე. მე-წარმავალი,შენ-მომავალი, შენ ბევრი რამ გსურს,მე რას მოველი? მე,ჭირხლიანი გზებით მავალი, შენ გაზაფხულის სხივთა მთოველი; აბა,რა ჰქონდათ სულებს საერთო, რად გადაკვეთეს ერთი წერტილი? ჩემს ტკივილს შენიც რატომ დაერთო, შენც რად ხარ ჩემთვის გულდაწყეტილი?! იქნებ...არ გვტოვებს და სულით ობლებს ვინაც გვახვედრებს_მხოლოდ ღმერთია, დრო და მანძილი,ასაკი,სივრცე- ეგ უფლისათვის ხომ სულ ერთია?! ყველას ჩვენ-ჩვენი გვარგუნა ბედი, როდესაც შეგვქმნა ხატად თავისა, ღმერთი ჩვენშია...გვქონდეს იმედი ერთმანეთის და ჩვენი თავისა. მაშ,დავივიწყოთ ცუდი სიზმარი, ბოლომდა გავყვეთ ჩვენს გზას ეკლიანს... ჭეშმარიტება,გწამდეს,იქ არის, აქ მხოლოდ მისი ანარეკლია. ნ.კოლხი
1 2 3 4 5 კატეგორია: ♥ლექსები \| ნანახია: 1303 \| დაამატა: \| რეიტინგი: 5.0/1

სულ კომენტარები: 1

Comments display order:

1 ნ.ფ. (06.02.2013 17:16)

ეეეეეჰ,ზოგჯერ რა მწარედ ვცდებით ხოლმე!!!

კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[ რეგისტრაცია | შესვლა ]