თუ სიყვარული ტკივილია,ტკივილი რაა?იქნებ რაიმე ვერ უთქმელი გულში ჩაკლული თუ სიყვარული ცრემლი არის მაშ ცრემლი რაა?იქნებ სიმართლე უფალივით ჯვარზე გაკრული თუ სიყვარული ჩემში ცოცხლობს ვინა ვარ თვითონ?მიხვდებით ალბათ, სიყვარულზე ვარ შეყვარებული.... თუ სიყვარული არ არსებობს,სიცოცხლე რაა?! არარაობა სიძულვილით დამშვენებული !..
---- სხვებმა გამართონ, დაე, სიტყვით ვაჭრობა დიდი, მე ჩემს სიყვარულს არც ვასხვისებ და არცა ვყიდი!
---- მე მხოლოდ მზერით შემიძლია გრძნობის გამხელა, ესღა შემომრჩა სიყვარულის გამომსახველად.
---- ჩემს ცხოვრებას კი ვერას ავნებს დროის ძგერება – მიყვარს!... ვუყვარვარ!... და ეს არის ბედნიერება!
---- შენზე უკეთესს რადგან ქვეყნად ვერავის ვხედავ, ბედნიერების დაუფლებას ათმაგად ვბედავ
---- როცა თვალს სძინავს და გულსაც რომ ედება რული, მარტონი ვრჩებით მე და შენ და ზღვა სიყვარული
---- შენ რადგან ერთხელ შემოაღე ლექსის კარები, სულ აქ დარჩები და მარადის აქ მეყვარები.
----
|
თუ კი ცრემლები არ დაგდენია, მას ვერ გაუგებ ვინც ეხლა ტირის... თუ კი არავინ მოგნატრებია, როგორ გაიგებ ფასს მოლოდინის... თუ ღამეები არ გითევია, ვერც სეიგრძნობდი დადგომას დილის... თუ სიყვარული არ გიგემია, ვისაც უყვარხარ არ გესმის იმის... თუ ეს სიტყვები შენთვის ლექსია ან მხოლოდ გჯერა ლამაზი რითმის, მაშინ ნუ ცდილობ გაიგო ვინ ვარ, შენთვის უცხოა რასაც განვიცდი... |
მე შენში მიყვარს შენი სამყარო, დრო შენზე ფიქრში მინდა ვატარო, მე შენში მიყვარს შენი ღიმილი, გული სავსეა დიდი ტკივილით, მე შენში მიყვარს შენი თვალები და შენს თვალებში ცისკრის ალები, მე შენში მიყვარს ლამაზი ბაგე, შენი ცრემლებიც და შენი სახე, მე შენში მიყვარს, რაც შენ არ იცი, შენს წუხილს შენზე მეტად განვიცდი, მე შენში მიყვარს უმანკოება, გამორჩეული უბრალოება... |
მე სილამაზის მონა გავხდი შენი ნახვისას თუმცა მეგონა შენი თვალები ვერ მაცდუნებდა, მე რა ვიცოდი შენი თვალები ზეცად შობილნი ულევ სიყვარულს,ბედნიერებას თუ მაჩუქებდა. როდესაც გნახე მაშინვე მივხვდი,რომ ჩემი გული შენი ღიმილით უბრძოლველად დაიმორჩილე, მიუწვდომელი და უკარება,ამაყი სული ერთი შეხედვით და გაღიმებით დაიძმობილე |
დღესაც არ ვიცი ფერი შენი უძირო თვალთა მხოლოდ ვიცი რომ შენი ცქერა სევდასა ჰგავდა ხატების სევდას,ფრესკების სევდას, რომლებსაც ძველი ეკლესიის კედლებზე ვხედავ დღესაც არ ვიცი ფერი შენი უძირო თვალთა მხოლოდ ვიცი რომ მსგავსი თვალები არ უნდა ჰქონდეს სხვას არავის ხატების გარდა დღესაც არ ვიცი ფერი შენი უძირო თვალთა ასე მგონი თუ ინებეს შენმა თვალებმა ვით წმინდა სანთელს, ცაში ვარსკვლავს აგინთებს ახალს მე შემოგწირავ ყოველივეს დაუნანებლად მაგრამ დაჩოქილს შენს წინაშე ვერასდროს მნახავ. დღესაც არ ვიცი ფერი შენი უძირო თვალთა მხოლოდ ვიცი რომ მსგავსი თვალები არ უნდა ჰქონდეს სხვას არავის ხატების გარდა დღესაც არ ვიცი ფერი შენი უძირო თვალთა |
არ ვიცი...საიდან როგორ დავიწყო. შენ რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდი ღვთის საჩუქარი მეგონე! მეგონა მართლა გიყვარდი და ეს შესაძლებელი იყო! მაგრად შევცდი...ვაი რომ მწარედ შევცდი. შენ ერთ დღეს მოინდომე ჩემი მიტოვება... და მიმატოვე...საბოლოოდ ოცნებები დამიტოვე მხოლოდ გული მატკინე,ეხლაც მტკივა გული,და ცუდად ვარ! რატომ მიმატოვე? ეს არ უნდა გაგეკეთებინა... ჩემი გულისთვის მაინც!ხო იცოდი რომ თავგანწირვით მიყვარდი... გელოდე,ძალიან ბევრი...უსაშველოდ,უიმედოდ გელოდე... მეგონა დაბრუნდებოდი!...ჩემს თავს ვატყუებდი ვითომ უბრალოდ არ გეცალა ჩემთვის და სიყვარულისთვის. მაგრამ არა...შენ მხოლოდ ჩემი სიყვარულისთვის არ გეცალა! საშინლად განვიცდი უშენობას!მიყვარხარ!!!უიმედოდ და უზომოდ...დავიფიცე რომ 15 აპრილამდე...სიყვარულის დღემდე დაგელოდებოდი მხოლოდ... ეს დღე თანდათან იწურება და არც შენ ჩანხარ!!! თითქოს მხიარულად ვარ გარეგნულად...თითქოს ყველაფერი კარგადაა...მაგრამ არა!!!ჩემს გულში ცრემლის ტბა დამდგარა!!! რატომ??? რატომ მაინდამაინც მე უფალო? ასეთი რა ცოდვა მაქვს რომ სიყვარულში არ მიმართლებს! უფალო მხოლოდ იმას გთხოვდი და გთხოვ ჩემი საჩუქარი დამიბრუნე! გევედრები ...ეს დროც სწრაფად გადის ...და გული სულ უფრო მიკვდება. ეს
|
ჩემს სულში უკვე სევდისფერად აღარ იწვიმებს. ლექსები შენზე, უშენობით, აღარ იტირებს. გაყინულ გულში იმ სანატრელ ადგილს დამითმობ, მაგრამ რაღადროს, უკაცრავად, მე ვერ გაგითბობ. იმედის ფერი, ფერს დაკარგავს და წაერთმევა ყველაფერს სხვისით, სხვა სახელი გადაერქმევა. შენ მოხვალ, როგორც უმწეო და ხელებ შიშველი, მაგრამ რაღადროს, უკაცრავად ვეღარ გიშველი. გაგიჭირდება, სიამაყეს მაინც შელახავ წვიმაში, მზეში და ნისლებში, ვერსად ვერ მნახავ. მომძებნი სადაც დაგეძებდა ჩემი ფიქრები, მაგრამ რაღადროს, უკაცრავად იქ არ ვიქნები. მე უშენობით ვალმოხდილი დავიღრიალებ - როცა გეძებდი, სად იყავი? დაიგვიანე. მთელს სამყაროში ერთი მყავდი, ზღაპრად მიმყავდი. ახლა რაღა დროს, უკაცრავად, მე შენ მიყვარდი! |
ახლოს მომიშვი,გიჩურჩულო ცხელი ტუჩებით, თორემ კარსმომდგარ გაგიჟებას ვერ გადვურჩები. ხვალვე ამრევენ შეშლილიდან გადარეულში და ჩამტენიან სველი ტომრის ვიწრო სხეულში.
აშიშინდება მხურვალება ხორცის და მერე, თეთრი არტახით გამიკრავენ მთრთოლვარე ხელებს, გისოსებს მიღმა ჩაკეტავენ განწირულ ღრიალს და დამწამებენ,რომ ხალხისთვის საშიში მქვია.
ახლოს მომიშვი,გადმოვღვარო სათქმელი უნდა, მხოლოდ შენ იცი,გონწართმეულს რისი თქმაც მსურდა. გულში ჩამიკარ, არსებობის ჩემის საწყისო, რომ შენს სხეულზე დემონური ვნება გავსრისო, |
მომიახლოვდა წერტილი, მიზანი, თვალწინ დამეწყო ყველა ნიშანი... მიზეზში ღმერთის ფრჩხილი შევნიშნე, მიზეზში შედეგი ამოვიცანი...
და გამიხარდა!..
და გამიხარდა, როგორც არავის აღარასოდეს გაუხარდება, ცრემლით ავავსე, ავლესე კალამი და დასასრულის დავიწყე დაწყება; სისხლს და ხორცს, ყვავილი ვარჩიე, ჩიტები მექცნენ საბრალო მათხოვრებად, წვიმაში კვნესა გამოვარჩიე ღრუბელი ცრემლებს მენათხოვრება, გადავიქეცი გულისთქმის მონად (თაროზე შემოვდე ცრუ სიამაყე ), დავაჭერინე წკეპლების კონა და გულისცემისგან ცემით ვიამაყე...
გულში მეხუტება, მაწყნარებს ოცნება... ამტკივდა... სიხარული ამტკივდა! სულმა გაავსო, დაბინდა გონება - დამძიმდა... მერე გასკდა და ატირდა...
მომიახლოვდა წერტილი, მიზანი, თვალწინ დამეწყო ყველა ნიშანი. |
განდობილებმა იციან მხოლოდ და ისიც მხოლოდ ხილვიან ძილში, ვინ არის ის ვინც არის რჩეული რჩეულთა შორის მოსული ჭირში.
თავად არ უწყის ეს იმ საბრალომ, თუ რა მომავალს უმზადებს ხვედრი, დრომდე ნარჩენთა შორის გვემული, არის მორჩილი და უფლიოს მვედრი.
სულ ბოლო წამში აღსრულებისას, ფრთებს რომ სემოკრავს უსასოება, შემოაცვდება ყველა ნიღაბი, და სასწაული გაგვისხადდება!
მზად ხარ ლაზარე ის რომ მიიღო? მას რომ ერწმუნო რწმენა კი შეგრჩა? თუ ისე გძინავს როგორც არასდროს, და შენი მხოლოდ სახელი დაგრჩა? |
« 1 2 ... 40 41 42 43 44 ... 94 95 » |
