ჩვენი გულები გრძნობით ფეთქავენ
და სიყვარულის ამბებს ყვებიან
მარტო დარჩენის ნუ გეშინია
დაგიბრუნდები ჩემო ფერია
აბა უშენოდ როგორ ვიცოცხლებ?
მე სიცოცხლეზე მეტად მჭირდები
მუხლმოდრეკილი მხოლოდ ერთსა გთხოვ
როცა მე წავალ ნუ ატირდები
შენი ცრემლები დარდად გამყვება
მწარე წარსულად გამყვება გულში
მე ხომ ისედაც დატანჯული ვარ
რომ დარდი ვნახო შენს სიყვარულში
ჩვენ მომავალი კვლავ შეგვახვედრებს
ჩვენ ხომ ერთმანეთს ასე ვჭირდებით
განშორება ხომ შეხვედრას უხმობს
და შეხვედრამდე ნუ ატირდები!" |
თუმც სიხარული განშორების სევდით მიქრება,
მაინც არ მიჭირს სიმძიმილში ლხენის მიგნება,
ყოველღამ ვამბობ: ღმერთო, თუკი მისგან სიშორეც
ასე ტკბილია, მასთან ყოფნა რაღა იქნება?! |
ჩვენი შეხვედრის და განშორების
სადღეგრძელოებს დავცლი ბოლომდე,
მერე ბარბაცით ავივლი კიბესდა
კვლავ ვინატრებ რომ განმეორდე.
მერე ვინანებ, რატომ დავლიე-
ღვინომ მასწავლა სიცილით გლოვა,
მე დავიწყება მინდოდა შენი,
მაგრამ რატომღაც პირიქით მოხდა.
ვიღაცის ჯიბრზე,რაღაცის გამოცრემლი
მახრჩობს და მაინც ვიღიმი,ა
რ მემღერება, მაინც ვღიღინებ,
არ მეცეკვება_ ვცეკვავ გიჟივით...
სადღეგრძელოა ჩვენი შეხვედრის
მე ამ ჭიქასაც ბოლომდე დავლევ და
დაგუბებულ ცრემლის მაგივრად
თებერვლის ქარი ამივსებს თვალებს.. |
იცი? ვნატრობდი მეც რომ მქონოდა, მოცარტის ქნარი და ვინჩის ფუნჯი,
რა იქნებოდა? რა მოხდებოდა?
არ ვყოფილიყავ დალტონიკ–მუნჯი.
რომ შემძლებოდა მეც მომეხატა,
ჩემი ოცნების სრა–სასახლენი,
რომ დამეწერა შენთვის სონატა
და მეთქვა კარგო შენ მოგიძღვენი.
ცაზე ვარსკვლავებს წავშლიდი,
შევქმნიდი შენთვის ახალ ცას,
ზედ შენს სახებას გავშლიდი,
შეშურდებოდა უფიცას.
სხვა სიმფონიას შევქმნიდი,
ნოტებს, რომელიც სხვას არ ჰგავს,
შენს საგალობელს დავწერდი,
შევქმნიდი შენთვის ახალ ჰანგს.
მაგრამ გამწირეს მუზებმა,
შევები მარტო უღელში,
რომ ჩემმა გულისნადებმა,
ჩაუშვას ღუზა შენს გულში.
ამადეუსის ნოტებით,
მოვალ და ჩაგეხუტები,
მიქელანჯელოს ფერებით,
მოვალ და მოგეფერები. |
მე დაგიკრეფ კონა კონა იასამანს,
არ გაჩუქებ, შენს სახსოვრად შევინახავ,
გამიღიმე, შენ უბრალოდ გაიღიმე
და შენს ღიმილს დედამიქა დაინახავს.
სიყვარული თუ იპოვე ნუ დაითვლი,
ნუ დაითვლი რადგან შენთვის ზედმეტია,
რატომ უნდა დავიხარჯო თბილი გრძნობით
როცა ვხვდები რომ ეს შენთვის სულ ერთია.
რატომ უნდა თენდებოდეს დილა ფიქრით
შენზე ფიქრით რატომ უნდა თენდებოდეს,
დრო რომ გავა გამიხსენებ მერე იტყვი,
სიყვარული რომ არუნდა ბერდებოდეს.
ღამეც შენთან რატო უნდა იძინებდეს,
მთვარეც შენთვის რატო უნდა ლოცულობდეს,
დედა შვილებს რატო უნდა იშორებდეს,
ვიღაც სადღაც რატო უნდა პოულობდეს.
მაპატიე, დგეს სიბრაზე მაპატიე,
"მე თუ ვხედავ ალბათ ისიც დაინახავს"
გამიღიმე შენ უბრალოდ გაიღიმე
და შენს ღიმილს დედამიწა დაინახავს. |
იანვრის ქარბუქში, თებერვლის ყინვაში, შეშლილი მარტის დარში, შენი თვალები სულ მუდამ თან მდევს: ავდარში.. სიზმარშიც, ცხადშიც.. როცა აპრილი შემოაბიჯებს, მაისი როცა მაწვიმს, როცა ივნისი თავის თბილ სხივებს გადმოფენს, მახს
...
კითხვის გაგრძელება »
|
რამდენი ქალი მინახავს ვერც ერთს დავუდე გულია მოგეფერება შეპარვით თუ ნახა ბევრი ფულია ქალი მოდგმაა ევასი უყვარს ნამყენი ხილია ისეთ მახეში გაგაბავს ცხოვრება დაჯდეს ძვირია ღმერთის ნაბოძი ტვინია
...
კითხვის გაგრძელება »
|
მეც მეტყვიან მშვიდობითო, დამიქნევენ ხელს,
ჩამაწვენენ ცივ სამარეს, მიტირებენ ბევრს.
მოაყრიან ჩემ ცივ სხეულს, მშობელ მიწის მტვერს.
და მიქცევენ მოგონებად დაბადების დღეს.
ჩემ მკვდარ სხეულს შევავედრებ,ჩემ ზეციურ ღმერთს,
დედამიწავ გთხოვ მომხედე როგორც ძვირფას ძღვენს.
ნუ შეაჭმევ მაგ ბრმა მატლებს, ჩემს გაყინულ ძვლებს,
ხის ფესვები ჩამახუტე შევუერთდე ღმერთს.
ამიყვანოს ხის ფესვებმა დამანახოს მზე,
ხის ფოთლებად ვინავარდო,გავუღიმო ბედს.
დედაჩემი ჩემ საფლავზე, რომ დამაღვრის ცრემლს,
მე მაღლიდან ვუჩრდილავდე გაზაფხულის მზეს.
შემოდგომა შემომხედავს გამიყვითლებს ფერს,
გაცრეცილს და უსიცოცხლოს, მომაწყვეტავს ხეს.
შორს წამიღებს ავი ქარი სულ ამირევს გეზს,
ჩემი სატრფოს ფანჯრის რაფის შემაწმინდავს მტვერს.
და ძველ გრძნობებს მიმკვდარებულს გამიღვიძებს ბევრს,
დავავიწყდი თურმე სატრფოს ახლა უმღერს სხვებს,
წამიყვანე ჩემო ქარო თორემ ვყლაპავ ცრე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
« 1 2 ... 90 91 92 93 94 95 » |
