როს „არას" ნაცვლად – ამბობდი „ალას", როცა შენს ხმაში აპრილი ჟღერდა; ხსოვნაში ტკბილად ჩარჩენილ „ნანას" - ვინ გიმღეროდა?! - მშობელი დედა.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ვითა პეპელა არხევს ნელნელა სპეტაკს შროშანას, ლამაზად ახრილს, ასე საყურე, უცხო საყურე, ეთამაშება თავისსა აჩრდილს.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ძმანო კახელნო, ნამდვილ ქართველნო, მოლხინე სულით, თქვენში აღზრდილა პატარა კახი მეფად და გმირად; თქვენ გიყვართ მისთა დროთა ხსენება მხურვალეს გულით, როს თქვენებრ მლხენი ევლინებოდა მტერსაც გამგმირად!
...
კითხვის გაგრძელება »
|
მორბის არაგვი არაგვიანი, თან მოსძახიან მთანი ტყიანნი, და შეუპოვრად მოუთამაშებს გარემო თვისსა ატეხილს ჭალებს. ჰოი, ნაპირნო, არაგვის პირნო,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ჰოი, მთაწმიდავ, მთაო წმიდავ, ადგილნი შენნი დამაფიქრველნი, ვერანანი და უდაბურნი, ვითარ შვენიან, როს მონამენ ცვარნი ციურნი, ოდეს საღამოს დაშთენ ამოს ციაგნი ნელნი!
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ნუ ვინ იტყვის ობლობისა ვაებას, ნუ ვინ სჩივის თავის უთვისტომობას! საბრალოა მხოლოდ სულით ობოლი, ძნელღა პოვოს, რა დაკარგოს მან ტოლი! მეგობართა, ნათესავთ მოკლებული,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
სულო ბოროტო, ვინ მოგიხმო ჩემად წინამძღვრად, ჩემის გონების და სიცოცხლის შენ აღმაშფოთრად? მარქვი, რა უყავ, სად წარმიღე სულის მშვიდობა, რისთვის მომიკალ ყმაწვილის ბრმა სარწმუნოება?
...
კითხვის გაგრძელება »
|
მირბის, მიმაფრენს უგზო-უკვლოდ ჩემი მერანი, უკან მომჩხავის თვალბედითი შავი ყორანი! გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი, შავად მღელვარი!
...
კითხვის გაგრძელება »
|
არ უკიჟინო, სატრფოო, შენსა მგოსანსა გულისთქმა: მოკვდავსა ენას არ ძალუძს უკვდავთა გრძნობათ გამოთქმა! მინდა მზე ვიყო, რომ სხივნი ჩემთ დღეთა გარსამოვავლო, საღამოს მისთვის შთავიდე, რომ დილა უფრო ვაცხოვლო.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
წერა-კითხვა ვისწავლე, აი, უკვე დიდი ვარ. არ წამიყვანთ სკოლაში? ბაღში აღარ მივდივარ!..
|
|