მაქვს მკერდს მიდებული ქნარი, – როგორც მინდა - ჩემთვის დიდებული სხივი გამობრწყინდა. მკვიდრად ააშენა, ვინაც ააშენა
...
კითხვის გაგრძელება »
|
არ ვარ ობილი ამ ქვეყანაზე, შენ მეგულები ნუგეშად სანამ… რა არის ტკბილი დედის ნანაზე, მე მიმატოვა ადრე იმ ნანამ. მაინც დავდივარ ამ ქვეყანაზა.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გადმოფრენას ეს ყორანი მადათოვზე აპირებს, გაანათებს რესტორანი ტივებიან ნაპირებს. ასე მიდის ეს ზამთარი
...
კითხვის გაგრძელება »
|
გორა-გორა, ვაზი-ვაზი, მთვარით მონამკედარი; ხევით ხევზე, მთიდან მთაზე, ეშურება მხედარი.
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ქარით დატირებული, უნუგეშოდ შთენილი, მოფრინავდა ფოთოლი, ხიდან ჩამოფრენილი. და სტიროდა მიდამო, იძვრცებოდა ტყეები, და სცურავდნენ, სცურავდნენ ღრუბელთ სიშორეები. შემდეგ თოვლი მოვიდა და, ვით სულს მოტივტივეს,
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ამაოა მთლად ცხოვრება, დრტვინვის წუთისოფელია, წადი… წადი მონასტერში, მონასტერში ოფელია! ტკბილი ნანა სულს უთხარი, უბედობა ხატს აჩვენე, დამაშვრალი სული, გული მონასტერში მოასვენე! მაშ, შორს მტვერი, შორს, შორს მიწა! – ის ცის უარმყოფელია…
...
კითხვის გაგრძელება »
|
როგორ მიყვარდა! მაგრამ ხსოვნა იმ ტრფობის სრულის დარჩა ჩემს გულში წაუშლელი და მოკამკამე, იმას იგონებს დაღონდება დადაღულ გულის… იმ სიყვარულის მიმღერე რამე!
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ქარი რძისფერ ნისლში ხვევდა… და, როდესაც ბარში ვარდნი ყვაოდნენ, თოვლი იდო ჯავახეთის მთათა ზედა და ტყეებში ქარიშხლები ბღაოდნენ… მოჰკიოდა, ქარი ღრუბლებს მოჰკიოდა
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ფეხი დამადგით, გულზე დამადგით ფეხი ყოველმან, წყალობა ჰყავით… საქართველოის ყოვლოს მპყრობელმან ვისურვე დავით… ფეხქვეშ გაცვითეთ საფლავის ლოდი
...
კითხვის გაგრძელება »
|
მოგწონს არხვატი? ჰაი, ქვექურის ძალო! თვალ-მარგალიტით მორთულ მეგონე, ქალო, თავზე ნათელი გადაგდიოდა ზენა, ასე ვგონებდი, აი, თორღვაის მზემა! შავ ქალ ყოფილხარ, გვირგვინ გრქმევია არცა… რკენ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
|