ხუთშაბათი, 21.11.2024, 14:21
მოგესალმები სტუმარი | RSS | რეგისტრაცია | შესვლა
21:24 უილიამ შექსპირი | |
ფიქრად მქცეოდა თავი ნეტავ,ეს დამენახა, და არ ჩავთვლიდი გზას შენამდე მე დიდ მანძილად, და გამოვწევდი სწარაფად იქით, სადაც შენა ხარ, და შენს წინაშე გავჩნდებოდი უცებ ადვილად. ვინ შეუკრავდა ჩემს სანუკვარ ოცნებას ხელებს, ვინ შემბორკავდა უშორესი ქვეყნების სტუმარს! გადმოლახავდა ფიქრი ჩემი ზღვასა და ხმელეთს და შენს წინაშე გაჩნდებოდა განზრახვის უმალ. მაგრამ ფიქრი მკლავს,რომ ნამდვილად არ ვარ ფიქრი, ვერ გადმოვივლი იმ სიშორეს სადაც წახვედი, მიწის და წყლისგან წარმოქმნილი ვერსაით მივქრი და მიმორჩილებს ჟამთასრბოლის ბედი შავბედი. და ერთადერთი ამ ძალთაგან რაც გავიცანი ეს ცრემლებია სტიქიონთა გლოვის ნიშანი. | |
|
სულ კომენტარები: 0 | |